Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Nulla erit controversia.

Duo enim genera quae erant, fecit tria.

Zenonem roges;

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Bork

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Explanetur igitur.

Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Optime, inquam.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

• Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
• Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
• At coluit ipse amicitias.
• Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
• Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

1. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
2. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
3. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
4. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Duo Reges: constructio interrete.

Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges,
sed etiam legibus partam.

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;